Waar progressieve partijen zoals SP, PvdDieren, Volt en zelfs D66 inzetten op natuurherstel,biodiversiteit en écht schone energie, lijkt GroenLinksPvdA vooralsnog haar groene ambities in de wacht te hebben gezet, als het aan Frans Timmermans ligt.

Frans Timmermans, ooit het groene geweten van Europa, heeft deze week in Nieuwsuur zijn morele voet van het gaspedaal gehaald. In Nieuwsuur verdedigde hij het uitblijven van stevig klimaatbeleid met geopolitieke excuses. Opmerkelijk voor de man die de Europese Green Deal op de kaart zette. Als de sociaaldemocratie relevant wil blijven, zal ze haar geloof in natuur en toekomst moeten herwinnen.

In Nieuwsuur stelde Frans Timmermans, op de terechte en kritische vraag van Jeroen Wollaars ‘waarom de partij minder aandacht heeft voor ‘groen’, o.a. dat het klimaat en natuurbeleid van de partij nog wel belangrijk is maar wordt afgeremd door externe factoren (oorlog). Opvallend voor iemand die eerder de Europese Green Deal aanvoerde.

Foto: Nieuwsuur | 21102025

Ecologische -en economische- baten hoogst twijfelachtig
Vergelijkende analyses tonen dat partijen als Volt Nederland, Partij voor de Dieren, Socialistische Partij en zelfs D66, in tegenstelling tot PvdA en het gehele rechter spectrum, duidelijk meer ambitieus en consistent inzetten op natuurherstel, bosaanplant en uitbreiding van beschermde natuurgebieden (Kamerstukken & Partijprogramma’s 2023–2025). De PvdA heeft daarentegen, in samenwerking met VVD (Rutte, Wiebes, Kamp) en CDA (Bontenbal), de afgelopen zes jaar actief gepleit voor een sterke uitbreiding van de industriële inzet van bosbiomassa voor energie. Dit beleid, gepresenteerd als ‘groene energie’ gaat in de praktijk gepaard met toenemende boskap, verlies van biodiversiteit en verhoogde uitstoot van CO₂,stikstof en ultrafijnstof, waardoor de ecologische -en economische- baten hoogst twijfelachtig zijn (Bos en Biomassa Monitor, 2022-25; European Environmental Agency, 2021-24).

Dit Europese en Nederlandse beleid heeft bijgedragen aan de huidige, wereldwijde ontbossing, bosdegradatie en luchtvervuiling. Wetenschappers en natuur NGO’s beschouwen om deze reden bio-energie en nu ook BECCS als een van de grootste ecologische schandalen wereldwijd (Fajardy & Mac Dowell, 2017; Searchinger et al., 2018, 2022, 2024, 2025; Comite Schone Lucht 2020-2025; European Academies Science Advisory Council (EASAC) 2019-2025).

Verantwoordelijk?
Toch komt Timmermans op vragen over klimaat en natuurbeleid sinds jaar en dag weg met hetzelfde antwoord: ‘als vader en grootvader trekt hij het zich aan’ wat suggereert dat hij zich verantwoordelijk voelt maar het structureel vermijdt om verantwoordelijkheid te nemen.

Olifant in de kamer
De vraag blijft: waarom durft Nieuwsuur die olifant in de kamer niet echt bij de slurf te pakken; de politieke erfenis (Europees én Nederlands) die ons huidige beleid zo in de houdgreep houdt (stikstofimpasse, klimaatverandering, biodiversiteitscrisis met alle gevolgen voor wonen, migratie en gezondheidsvraagstukken)? Het glasheldere verband tussen politieke keuzes en ecologische én economische schade ligt er al jaren, maar politici komen ermee weg dankzij de gebruikelijke klankrijke leegte van zorgvuldig ingestudeerde soundbites. Klinkt aardig, betekent niets. Zeker niet voor de kiezer.

Dus: hulde aan Jeroen Wollaars en Arjan Noorlander voor het benoemen en stellen van de vraag. Nu alleen nog even vasthouden en zien of het gesprek ook echt blijft hangen.

Voor meer en reacties